Opstandige tiener

Toegegeven, als opstandige tiener vond ik dat allemaal niet zo interessant. Mijn ouders trokken – net als zoveel Amsterdammers – in 1980 de drukke stad uit. Verruilden driehoog achter voor een eengezinswoning met tuin in Lelystad. Ik wilde in mijn jeugd maar één ding: weg uit Flevoland. Het liep anders.

Door mensenhanden gemaakt

Als razende reporter leerde ik dat nieuwe land, dat voor mij zo vanzelfsprekend was, pas écht kennen. Door mensenhanden gemaakt. Laat dat maar eens goed op je inwerken! Stoere, jonge mannen. Het avontuur tegemoet. Met een schop in de hand bewerkten ze de zware klei. Ze woonden in houten barakken.

De woest kolkende Zuiderzee maakte plaats voor land en er ontstond een nieuwe samenleving. Nieuwsgierig en vol goede hoop streken hier de eerste gezinnen neer. Die geschiedenis prikkelde mijn belangstelling als jonge journalist. Ik kwam voor de Flevopost en andere media op de mooiste plekken. Het duurde niet lang of ik was verliefd. Tot over mijn oren.

 Toffe schrijfklussen

We zijn allebei volwassen geworden, dat nieuwe land en ik. Schrijven doe ik nog steeds het allerliefste. Spelen met taal. Husselen met woorden. Schaven. Schrappen. Dan ben ik écht in mijn element. Als tekstschrijver bij een communicatiebureau in – jawel – Flevoland schrijf ik tegenwoordig in opdracht voor bedrijven. Met mijn journalistieke achtergrond en ervaring in mijn handbagage.

De kern van de boodschap eruit halen, je in de doelgroep verplaatsen en werken met de hete adem van de deadline in je nek. Heerlijk! Voor de offline en online campagne van Visit Flevoland maakte ik content over Flevoland. Het doel? Laten zien hoe mooi het hier is, dat we een zee aan ruimte hebben en het landschap barst van de pareltjes. Over toffe schrijfklussen gesproken.

 Trotste Flevolander

De polder saai? Alles behalve dat! Straks staan die kaarsrechte akkers weer vol met tienduizenden tulpen in alle kleuren van de regenboog. Voor de Tulpenroute Flevoland warm ik je daar alvast een beetje voor op via social media. Als trotse Flevolander. Daar durf ik inmiddels wel voor uit te komen.

Donna Oevering